เมื่อรักเกิดเธออยากตามรักไปทั่วทุกที่
แต่หนทางที่ก้าวเดินอาจไม่ได้คงมั่นเสมอไป
หากยอมรับในสิ่งที่อาจทำให้เธอเจ็บปวด
จากความเชื่อมั่นในสิ่งที่อาจทำให้เธอฝันสาย

แต่หัวใจที่มีรักนั้นทำให้เธอเฉิดฉาย
เช่นเดียวกับเขาที่แบกรับรักของเธอเอาไว้
รักเพื่อการเติบโตของตัวเธอเอง
รักเพื่อการแผ่ขยายเมื่อโดนตัดกิ่งก้านใบ

แต่เธอจะยิ้มและหัวเราะอย่างเต็มที่ที่สุด
และเธอจะร้องไห้ให้สุดเท่าที่เธอเสียใจ
ให้รู้ว่าไม่ใช่ครึ่งหรือเศษเสี้ยวในสิ่งที่เธอรัก
แต่ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยทุกสิ่งที่แท้จริง

… และหากใครถามเกี่ยวกับเรื่องราวแห่งรักนี้
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความรักและคนรักของเธอ
‘รักเกิด’ เธอตอบอย่างเข้าใจและภาคภูมิใจ
ในรักที่เธอได้ ‘เกิด’ จากความจริงแท้ที่งดงาม

Looking at the sky,
I forget to breathe,
taking in the landscape
of the world before me.
As the sun lowers down,
touching the rim of the horizon
time halts, I pause,
and the world stands stunned still.

The circled sun sinks
passing the edge of infinity;
to where the sky touches the sea
I strive to catch the last;
Seconds slip away
as my senses ride out with the waves;
to where the sun disappears
beyond where my eyes can reach.

The wonder why my curious mind
follows behind those floating veils
yearning to touch the spaces
and all that lies beyond.
There, I linger longer
in the wonder of the unknown
tasting the mist of mysteries
yet to be known.

Rise to fall
where did I come from, and where am I going?
Between the beginning and ending
where am I existing?
Through the wonder of infinite time
will I keep wandering?
In this very finite life I have
am I truly living?

The sky’s scattered rays shine,
bringing life back to my view,
awakening me to a world bathed
in twilight.
As the breezy wind catches my breath,
I breathe in and out,
flowing into this very existence,
still and until.

Oh, the sinking sun,
so powerful in your being
arriving at me
with the beauty of your truth.
In between the beginning and the ending,
lies unfolding.
I can have ‘everything’,
but only in this very moment can I truly live.